Mens, natuur en standvastigheid!

Vandaag wil ik mijn inzicht van gisteravond met u delen en daarmee weergeven hoe belangrijk de natuur voor de mens is en dat wij deze moeten beschermen en koesteren. Het is een algemeen bekend feit dat de natuur ons mogelijkheden biedt voor het maken van medicijnen, dat zij onze groene longen is en ons voorziet in allerhande materiaal om ons leven zo comfortabel mogelijk te maken. Maar de natuur heeft ons nog veel meer te leren.

Vroeger leefde de mens dicht bij de natuur, natuurlijk in heel andere omstandigheden dan tegenwoordig maar de mensen hadden voldoende en waren zich bewust van de belangrijke factor die de natuur toen speelde in hun bestaan. Sommige volkeren zagen in de natuur zelfs goden die zij vereerde omdat zij de natuur nodig hadden en intuïtief aanvoelde dat zij niet zonder konden. De kracht voor zelfbehoud werd daarmee uit handen gegeven aan de natuur, de natuur zorgt. In de Bijbel wordt vermeld dat wij mensen door God aangesteld zijn als rentmeesters van de aarde. De indianen hebben deze taak al eeuwen ter harte genomen. Toch is er door de eeuwen iets goed mis gegaan en zijn wij de natuur als iets vanzelfsprekends gaan ervaren als een accessoire, als een middel om flink aan te verdienen. Bijvoorbeeld met het ontwikkelen van medicijnen, de ingrediënten worden gratis door de natuur gegeven en het wordt verkocht voor de hoofdprijs. Ook met ons eten volgen wij allang niet meer de seizoenen en versterken wij lichaam en geest niet meer met de juiste voeding. Gelukkig is hier een verandering in aan het komen langzaam aan worden wij ons weer bewuster van onze eigen verantwoordelijkheid voor de gezondheid van ons lichaam en onze geest. Echter er klopt iets niet met de balans tussen mens en natuur, namelijk de natuur geeft, de mens neemt en neemt. De mens wordt langzaam aan wat gezonder maar de natuur wordt steeds zieker door alle kwalijke gassen en plastic soep enz. die wij mensen met elkaar produceren.

Zie het voor je als je eigen lichaam en geest, wat stoppen wij vaak in onze mond. Een keertje zondigen is niet erg maar het moet geen chronisch gegeven gaan worden, want dan worden we ziek. De mens van tegenwoordig is zich onvoldoende bewust van de noodzaak van een sterke en gezonde natuur. Om terug te komen op mijn voorgaande betoog dat de natuur ons meer te bieden heeft, kom ik op een onderdeel van de titel terecht. En wel de standvastigheid, als je bijvoorbeeld naar een boom kijkt door de seizoenen en jaren heen dan is niets standvastiger( buiten de zee en de oceaan) dan de boom. De boom spiegelt de mens, de boom is ook vaak een mooie metafoor voor het leven. Kijk maar eens in de winter naar een boom, kaal, dor en fragiele takken, het lijkt dan niet meer goed te komen. Maar kijk dan ook eens in de lente en de zomer, nieuwe blaadjes, sterke takken en een frisse groene kleur. Daar zie je de standvastigheid terug komen die de boom ons spiegelt. In de afgelopen maanden hebben we ook kunnen zien wat er met de natuur gebeurt als deze niet voldoende water krijgt. Veel mensen vonden dit een vreselijk gezicht, maar staat u er ook bij stil wat er in uw eigen lichaam gebeurt als u niet elke dag voldoende water drinkt? Dus laat u spiegelen door de natuur en voeden door de groene energie die steeds beter wordt naarmate wij weer meer met de natuur gaan leven.

Waar kom je beter tot rust dan in de natuur? Laten we dus beter gaan zorgen voor de natuur met elkaar want uiteindelijk zorgen wij dan beter voor onszelf!

Dit wilde ik met u delen en ben intens dankbaar voor dit mooie hernieuwde inzicht wat ik heb gekregen en weer door mag geven.

Want zoals het spreekwoord al eeuwen zegt: Verbeter de wereld en begin bij jezelf!

Met warme groet,

Anneke van der Sar – van Vliet

Ps. wilt u meer met de seizoenen gaan mee-eten en dichter bij de natuur komen kijkt u dan eens bij de websites van Jutta Koehler, Juglen Zwaan en Rineke Dijkinga.

Veel succes!